Διάρκεια: 17 Δεκεμβρίου 2011-7 Ιανουαρίου 2012
Χώρος: Άδεια Καταστήματα του Κέντρου της Αθήνας
Επιμέλεια: Μάριος Σπηλιόπουλος
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες & Διευθύνσεις καταστημάτων:
Σταδίου 48 – Ρεβέκκα Μουστάκη Ζέη
Σταδίου 44Γ – Αμαλία Αντωνιάδου, Όλγα Ευαγγελίδου
Σταδίου 10 – Βασίλης Παπαγεωργίου, Χρήστος Τσάμης, Σωτήρης Φωκέας / Νίκος Οικονόμου, Βασίλης Τσάκαλος
Περικλέους 7 – Ηλιάνα Νάτσου, Νίκος Χατζηκωσταντής
Νίκης 4 – Γιάννης Μουράβας, Χρήστος Τσάμης, Σπύρος Χαραλαμπόπουλος
Αμερικής 16 – Γιώργος Γύζης, Βαγγέλης Λιουδάκης, Φανή Μπήτου
Αμερικής 16 – Σπύρος Χαραλαμπόπουλος
Ακαδημίας 33 – Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός, Έφη Παπαιωάννου, Ελένη Φουντουλάκη
Σόλωνος 31 – Βασίλης Κ. Παπαγεωργίου, Αιμιλία Λιόντου, Νάσος Φρατζεσκάκης
Βουκουρεστίου 25Α Νίκος Οικονόμου, Ελένη Σουμή
Βουκουρεστίου 50 – Πέγκυ Κλιάφα, Νίκος Τοπαλίδης, Νίκος Οικονόμου, Ελένη Φουντουλάκη, Νάσος Φραντζεσκάκης
Πινδάρου 23 – Νατάσα Ευσταθιάδη, ΜΜΙΝΕ group, Αρασέλη Λαιμού
Πατριάρχου Ιωακείμ 11 – Βασιλική Δημητρίου
Πατριάρχου Ιωακείμ 19 – Βαλίνια Σβορώνου, Παντελής Γιαννάκης
Πατριάρχου Ιωακείμ 39 – Βαγγέλης Λιουδάκης
Η Πέγκυ Κλιάφα συμμετέχει με τις εγκαταστάσεις in situ:
Πορτραίτα Χαπιών πάνω σε “Παιδική Ταπετσαρία” στη βιτρίνα άδειου καταστήματος. Ταπετσαρία τοίχου: “Science is Innocent”, Πορτραίτο Prozac, Πορτραίτο Amoxil
Φωτισμένο Παιδικό Σπιτάκι και “Παιχνίδια-Χάπια”, 2011. “Σπιτάκι”, 2011, 130x90x90 εκ. Ξύλο, μεταλλικές συνδέσεις, ύφασμα με τύπωμα, φωτιστικό νέον εσωτερικά. “Παιχνίδια-Χάπια”, 2011, περ. 25xΦ10 εκ. Ύφασμα, κλωστή, αφρολέξ
«Τέχνη στις Βιτρίνες»-Νέοι εικαστικοί ζωντανεύουν με έργα τους άδεια καταστήματα της πόλης
Φοιτητές και απόφοιτοι της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν εικαστικά δρόμους του κέντρου και να μετατρέψουν τη θλιμμένη πρόσοψη των άδειων και κλειστών καταστημάτων σε «Παράθυρα Τέχνης». Με διπλό στόχο: να τονωθεί το ενδιαφέρον των Αθηναίων για το εμπορικό κέντρο της πόλης και να δοθεί η ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να δείξουν τη δουλειά του. Η εικαστική δράση «Τέχνη στις Βιτρίνες» θα βρίσκεται σε εξέλιξη από τις 17 Δεκεμβρίου που ξεκινάει το εορταστικό ωράριο των καταστημάτων, έως τις 7 Ιανουαρίου.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια έχει αναλάβει ο καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών κ. Μάριος Σπηλιόπουλος, ενώ υπεύθυνη του προγράμματος είναι κ. Όλγα Πατούνη.
Τέχνη σε αβέβαιους καιρούς…
Καθώς τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, ο Δήμος Αθηναίων προβάλλοντας αντίσταση στην ερημοποίηση του κέντρου της πρωτεύουσας και στο γενικευμένο κλίμα κατήφειας, απότοκο της καλπάζουσας οικονομικής κρίσης, ετοίμασε ένα εορταστικό πρόγραμμα που για πρώτη φορά θέλησε να στηριχτεί στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή συμμετοχή του καλλιτεχνικού κόσμου. Το εγχείρημα αυτό, κατά τη γνώμη μου, πέτυχε πλήρως και αποτελεί πια παράδειγμα, σημεία αναφοράς για το μέλλον.
…
Η εικαστική έκθεση «τέχνη στις βιτρίνες» είχε στόχο να ενεργοποιήσει τους άδειους χώρους των ανοίκιαστων καταστημάτων του κέντρου της Αθήνας, μετατρέποντάς τους σε δημόσιο βήμα έκφρασης νέων καλλιτεχνών. Η κοινωνική συγκυρία βοήθησε, ώστε η παρουσία των έργων που εκτέθηκαν να γίνει εντονότερη, δίνοντας ένα διαφορετικό στίγμα θέασης στον καθένα από εμάς απέναντι στη γενικευμένη κρίση αξιών που ζούμε. Δεν επρόκειτο για «χριστουγεννιάτικο στολισμό» βιτρινών, ούτε για αντιπερισπασμό – όπως ισχυρίστηκαν μερικοί – αλλά για μία πρόταση πνευματικού προσανατολισμού και δράσης, μία έμπρακτη αντίσταση στα θλιβερά συμβάντα των καιρών. Ήταν περισσότερο μία θέση, παρά μία θέαση, που στηρίχτηκε στο ομαδικό πνεύμα, στο δημιουργικό πάθος και τη θέληση για δράση και έκφραση των 30 νέων καλλιτεχνών που συμμετείχαν.
Τα έργα που θα δείτε σε αυτόν τον κατάλογο – τα οποία σαφώς δεν μπορούν να περιγράψουν την αίσθηση που είχαν οι αυτόπτες θεατές – είναι διαφορετικών εκφραστικών μέσων, αλλά η συνύπαρξή τους στα ίδια άδεια καταστήματα – εναλλακτικοί εκθεσιακοί χώροι – επαναπροσδιορίζει τη συμβατική σχέση θεατή και καλλιτεχνικού έργου.
Η τέχνη σε αβέβαιους καιρούς… θεωρώ ότι αποτελεί ανάχωμα στο κλίμα κατάθλιψης και απόσυρσης που δημιουργεί η κρίση. Η «κατάσταση των πραγμάτων» αντιμάχεται τη δημιουργικότητά μας και εμείς αντιστεκόμαστε με την καλλιτεχνική πράξη.
Πιστεύω ακόμα πως η τέχνη, ειδικά σε τέτοιες εποχές που περνάμε, πρέπει να αφορά και να απευθύνεται άμεσα στο κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο στον «κόσμο της τέχνης» (γκαλερί, εμπόρους, σχολές τέχνης κ.λπ.).
Στη δεδομένη «καλλιτεχνική πράξη» λοιπόν, οι φοιτητές της Α.Σ.Κ.Τ. δεν εκθέτουν απλώς τα έργα τους, αλλά τα τοποθετούν στο κέντρο ενός ανοιχτού διαλόγου με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και όχι με την ελιτίστικη μειοψηφία των «υποψιασμένων» της επίσημης τέχνης. Αυτό νομίζω πως ήταν το πολύτιμο μάθημα για όλους συμμετείχαμε σ’ αυτήν τη διαδικασία.
…
Ελπίζω πως αυτή η ιδέα θα επαναληφθεί, γιατί αξίζει να γίνει θεσμός.
Μάριος Σπηλιόπουλος
Ζωγράφος
Διευθυντής Γ’ εργαστηρίου ζωγραφικής Α.Σ.Κ.Τ.
Κείμενο Καταλόγου:
Πέγκυ Κλιάφα
Συμμετείχα στη δράση «Τέχνη στις βιτρίνες» με δύο εγκαταστάσεις, που θέμα τους είχαν «το φάρμακο».
Στο πρώτο έργο επάνω σε ένα φύλλο παιδικής ροζ ταπετσαρίας με ζωγραφιές από φάρμακα που καταναλώνονται και από παιδιά, τοποθετήθηκαν δύο «πορτρέτα» χαπιών. Στο δεύτερο έργο η ίδια ροζ ταπετσαρία, με τα παιδικά φάρμακα σαν καραμέλες γίνεται ύφασμα που ντύνει ένα σπιτάκι-παιχνίδι (στο μέγεθος που χωράνε ίσως δύο παιδιά) με εσωτερικό φως. Στο πάτωμα πέφτει πάλι το ροζ και επάνω του καθώς και γύρω γύρω διάσπαρτα χάπια-παιχνίδια από ύφασμα, όπως θα έμεναν εγκαταλελειμμένα και για λίγο ξεχασμένα μετά από το παιχνίδι των παιδιών. Χάπια – κάψουλες μαλακές, υπερμεγέθεις σε διάφορες έντονες διχρωμίες, όπως και τα αληθινά χάπια.
Φάρμακο, αμφισημία, ίαμα-δηλητήριο. Το φάρμακο μέσα από τις πολλές του ιδιότητες και δυνατότητες έγινε για μένα το μέσο να μιλήσω για το καλό και το κακό, τη ζωή και τον θάνατο, το εφήμερο, τη θρησκεία, το διττό χαρακτήρα των πραγμάτων.
Αμφισημία και των έργων. Ροζ ταπετσαρία, ροζ σπιτάκι, έντονα πολύχρωμα χάπια σαν καραμέλες. Είναι τόσο ροζ και το περιβάλλον που στήνουμε για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας;
Πέγκυ Κλιάφα
Δεκέμβριος 2011